Ένας υποψιασμένος διαβάτης συχνά κοντοστέκεται στην πόλη μας και παρατηρεί τους ανθρώπους. Μένει τότε έκθαμβος από τις περίεργες, σχεδόν ακροβατικές κινήσεις μας και άλλοτε εκπλήσσεται από τα σπασμωδικά μας βήματα, τα αναπάντεχα τινάγματα, τις κοφτές χειρονομίες.
Σίγουρα δεν μπορεί να δει τα αόρατα νήματα με τα οποία είναι δεμένα τα άκρα των σωμάτων μας και που εκτείνονται προς τον ουρανό. Και ακόμα δεν μπορεί να φανταστεί ότι τον ρόλο του μαριονετίστα στο αχανές αυτό κουκλοθέατρο τον παίζει ο άνεμος.