Λαβύρινθος

Έμαθα πως ο γέρος που ζούσε δίπλα στην θάλασσα είχε μπει κάποτε στον Λαβύρινθο και κατάφερε να εξέλθει σώος. Πήγα λοιπόν να τον ρωτήσω πως, γιατί σε λίγο θα έμπαινα και γω.
Τον βρήκα στο γραφείο του να μελετά την δομή των κοχυλιών και να κρατάει σημειώσεις. Αναρωτήθηκα με ποιον τρόπο να διατυπώσω την ερώτηση που είχα να του κάνω. Όλοι οι τρόποι μου φάνηκαν γελοίοι. Υπέθεσα ότι θα υποβιβάσει τον παράγοντα τύχη - που όπως ξέρουμε όλοι, είναι καταλυτικός στην προσπάθεια εξόδου από τον Λαβύρινθο - για να εξάρει την δική του επενέργεια.
 Προς έκπληξιν μου ο γέρος έβγαλε από  την τσέπη του μια σβούρα και άρχισε να την στριφογυρίζει μπροστά μου. Προσπάθησα ξανά να διαβάσω την σκέψη του. Θα άνοιγε σίγουρα την κουβέντα με δικές του θεωρίες για την στροφορμή ή για τον νόμο των πιθανοτήτων.  Εντούτοις διαψεύσθηκα πάλι. Η επόμενη πράξη του ήταν εξίσου αινιγματική: άρχισε να γελάει σαρκαστικά.

Έφυγα συλλογιζόμενος αυτά που μου έδωσε ο γέρος.

Με τρία εφόδια θα έμπαινα λοιπόν στον Λαβύρινθο: μελέτες πάνω στα κελύφη των κοχυλιών, παιχνίδι με μια σβούρα και  ασκήσεις γέλιου. Οι πιθανότητες επιβίωσης μου δεν μου φάνηκαν και πολύ μεγάλες...