Ο Δον Κιχώτης πέθανε και σχεδόν κανείς δεν τον θρήνησε. Ο τάφος του χορτάριασε και μέσα στα χρόνια εξαφανίστηκε.
Στην εποχή μας, οι λίγοι οπαδοί του συνεχίζουν το έργο της διάδοσης του Λόγου του. Βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλες τις κλίμακες της κοινωνικής πυραμίδας (αν και, για να είμαστε πιο σαφείς, συναντώνται περισσότερο στις κατώτερες διαστρωματώσεις) και μπορείς να τους εντοπίσεις σε όλα τα σημεία του πλανήτη.
Κάποτε συνάντησα έναν από αυτούς, μακριά πολύ από την πατρίδα μου. Αναγνώρισε στον χαρακτήρα μου στοιχεία προπέτειας, αυθεντικότητας και αγαθών προθέσεων - και μου πρότεινε απερίσκεπτα, να γίνω ιπποκόμος του.
Τι ήθελα και είπα ναι; Μπηκαμε μαζί σε έναν φαύλο κύκλο αέναων αναζητήσεων. Η εποχή μας άλλωστε, με την πληθώρα των ψευδαισθήσεων, των προκαταλήψεων και των παλινδρομούντων δογμάτων, ευνοεί την παρανόηση.
Έτσι, ενώ πιστεύαμε ότι επιδιδόμαστε σε ανδραγαθήματα και εξαλείφουμε το κακό της ανθρωπότητας, καταλήγαμε να εξαντλούμαστε σε αόριστες κυκλοτερείς κινήσεις, χτυπήματα στον αέρα, μετέωρα βήματα και άναρθρες κραυγές.
Το μόνο θετικό από αυτή την ιστορία είναι ότι, κατα την διάρκεια του εκάστοτε παραληρήματος, μαζεύονταν γύρω μας παιδιά και κοιτούσαν με προσήλωση, σα να έβλεπαν μια ωραία θεατρική παράσταση.
Στην εποχή μας, οι λίγοι οπαδοί του συνεχίζουν το έργο της διάδοσης του Λόγου του. Βρίσκονται διάσπαρτοι σε όλες τις κλίμακες της κοινωνικής πυραμίδας (αν και, για να είμαστε πιο σαφείς, συναντώνται περισσότερο στις κατώτερες διαστρωματώσεις) και μπορείς να τους εντοπίσεις σε όλα τα σημεία του πλανήτη.
Κάποτε συνάντησα έναν από αυτούς, μακριά πολύ από την πατρίδα μου. Αναγνώρισε στον χαρακτήρα μου στοιχεία προπέτειας, αυθεντικότητας και αγαθών προθέσεων - και μου πρότεινε απερίσκεπτα, να γίνω ιπποκόμος του.
Τι ήθελα και είπα ναι; Μπηκαμε μαζί σε έναν φαύλο κύκλο αέναων αναζητήσεων. Η εποχή μας άλλωστε, με την πληθώρα των ψευδαισθήσεων, των προκαταλήψεων και των παλινδρομούντων δογμάτων, ευνοεί την παρανόηση.
Έτσι, ενώ πιστεύαμε ότι επιδιδόμαστε σε ανδραγαθήματα και εξαλείφουμε το κακό της ανθρωπότητας, καταλήγαμε να εξαντλούμαστε σε αόριστες κυκλοτερείς κινήσεις, χτυπήματα στον αέρα, μετέωρα βήματα και άναρθρες κραυγές.
Το μόνο θετικό από αυτή την ιστορία είναι ότι, κατα την διάρκεια του εκάστοτε παραληρήματος, μαζεύονταν γύρω μας παιδιά και κοιτούσαν με προσήλωση, σα να έβλεπαν μια ωραία θεατρική παράσταση.
