Οι συνομιλητές δεν έδιναν σημασία στους γύρω. Απορροφημένοι στην κουβέντα τους δεν έβλεπαν καν ότι ο κόσμος άλλαζε. Συνέχισαν να μιλάνε για χρόνια, για πράγματα που άλλαζαν, ενώ η γλώσσα τους παρέμενε ίδια. Έτσι ενώ παλιά “έρωτας” σήμαινε κάτι θετικό, με την πάροδο των χρόνων και την μετατόπιση των εννοιών, πήρε πολύ αρνητική σημασία. Τώρα “έρωτας” σήμαινε θεομηνία και ο κόσμος έτρεχε να κρυφτεί στο άκουσμά του. Καθώς οι συνομιλητές προφέραν δυνατά αυτήν την λέξη, όπως και άλλες ανάλογες προκλήθηκε χάος στην πόλη.
Οι συνομιλητές γύρισαν και διαπίστωσαν ότι ο κόσμος είχε αλλάξει, ενώ η γλώσσα τους παρέμενε ίδια. Με αίσθημα ευθύνης και σε κατάσταση μεγάλης περισυλλογής διέκοψαν την άσκοπη συζήτηση και αρχίσανε να φωνάζουν ακατάληπτες λέξεις στην προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν την τάξη. Τώρα λέξεις όπως “φρίκη”, “βοήθεια” “απελπισία” κατευνάζανε τα πλήθη...
