Η έξοδος ήταν κλειστή. Υπήρχαν όμως τρεις επιλογές- τρεις άλλες πόρτες για να φύγω από το δωμάτιο. Υπέθεσα ότι η μία πόρτα θα με έβγαζε στην παιδική μου ηλικία. Ήθελα πολύ να πάω εκεί για να διορθώσω και κάποια από τα πολλά λάθη του παρελθόντος μου.
Η δεύτερη θα με έβγαζε στο παρόν. Αυτή βέβαια έπρεπε να αποφευχθεί γιατί όπως υπαινίχτηκα, το παρόν μου όριζε να βρίσκομαι παγιδευμένος σε ένα δωμάτιο και να έχω να επιλέξω ανάμεσα σε τρεις πόρτες για να διαφύγω. Αν διάλεγα την πόρτα του παρόντος θα έμπαινα σε έναν φαύλο κύκλο, στο δόκανο ενός ατέρμονου κυκλικού τώρα.
Η τελευταία πόρτα ήταν βέβαια του μέλλοντος. Πόσες φορές δεν είχα ονειρευτεί να την διαβώ. Να ξεπεράσω με ένα άλμα τα τωρινά μου προβλήματα και να βρεθώ μονομιάς στο λαμπερό κατώφλι του αύριο.
Είχα λοιπόν να επιλέξω ανάμεσα στην θύρα του παρελθόντος και την θύρα του μέλλοντος. Έμεινα εκεί να συλλογίζομαι, μη ξέροντας τι να κάνω. Και τότε συνειδητοποίησα ότι είχα ήδη διαβεί, χωρίς να το καταλάβω, την πόρτα του παρόντος...
Η δεύτερη θα με έβγαζε στο παρόν. Αυτή βέβαια έπρεπε να αποφευχθεί γιατί όπως υπαινίχτηκα, το παρόν μου όριζε να βρίσκομαι παγιδευμένος σε ένα δωμάτιο και να έχω να επιλέξω ανάμεσα σε τρεις πόρτες για να διαφύγω. Αν διάλεγα την πόρτα του παρόντος θα έμπαινα σε έναν φαύλο κύκλο, στο δόκανο ενός ατέρμονου κυκλικού τώρα.
Η τελευταία πόρτα ήταν βέβαια του μέλλοντος. Πόσες φορές δεν είχα ονειρευτεί να την διαβώ. Να ξεπεράσω με ένα άλμα τα τωρινά μου προβλήματα και να βρεθώ μονομιάς στο λαμπερό κατώφλι του αύριο.
Είχα λοιπόν να επιλέξω ανάμεσα στην θύρα του παρελθόντος και την θύρα του μέλλοντος. Έμεινα εκεί να συλλογίζομαι, μη ξέροντας τι να κάνω. Και τότε συνειδητοποίησα ότι είχα ήδη διαβεί, χωρίς να το καταλάβω, την πόρτα του παρόντος...
