Ραβδοσκόπος

Με συγκατάβαση και με περιφρόνηση αντιμετωπίζω τους συναδέλφους μου, ερασιτέχνες ραβδοσκόπους. Τους συναντώ σε παραλίες, αλλά και σε λαγκάδια και ερημιές , να περπατούν ασταμάτητα κρατώντας απαλά στα χέρια τους την ράβδο και να ψάχνουν για νερό, για χρυσό ή για άλλα πολύτιμα υλικά. Γελάω με την αγωνία τους. Με το βλέμμα που καίει. Με τα χέρια που τρέμουν.

Δεν γνωρίζουν οι καημένοι ότι η προσπάθειά τους είναι μάταιη. Η ράβδος δεν μπορεί να εντοπίσει στο υπέδαφος ούτε νερό, ούτε χρυσό, ούτε ασήμι. Αντιθέτως τρέμει, δονείται και αναταράσσεται όταν περνάει πάνω από μέρος όπου βρίσκονται θαμμένοι σκελετοί ζώων, κυρίως αλόγων.

Και τότε ποιο το νόημα; Θα αναρωτηθείτε. Μα και οι σκελετοί των αλόγων είναι κάτι άλλο από αυτό που νομίζουμε. Είναι τα θαμμένα μας ένστικτα. Αυτά που απωθήσαμε στα βάθη του εαυτού μας.

Νεκρό Ξενοδοχείο

Ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο είναι πιο επιβλητικό θέαμα και από εγκαταλελειμμένο ναό. Στον ναό που ερειπώθηκε βλέπουμε το γύρισμα των αιώνων, τον θάνατο του θεού, τους απέραντους κύκλους του χρόνου. Στο εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο παρατηρούμε το γύρισμα των στιγμών, χιλιάδες μικρούς θανάτους, την ανυπαρξία του χρόνου...

Τα νεκρά ξενοδοχεία είναι ιερά του χαμένου έρωτα. Και θα έπρεπε όλοι να τα τιμάμε αφήνοντας λουλούδια στις ξεχαρβαλωμένες πόρτες τους και κλαίγοντας πάνω από τα άγρια χορτάρια του αυλόγυρου.

Αλλά είναι και μνημεία σύγχρονων ερώτων – αφού δείχνουν την ματαιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Ενώ καταδεικνύουν ότι και μετά την εγκατάλειψη, η ζωή, κατά κάποιο τρόπο, συνεχίζεται.

Αμνησία

“Σβήνουν την μνήμη!” φώναξε ένα παιδί. Και πράγματι, ουρές με δεκάδες ανθρώπους που περίμεναν καρτερικά για να γίνουν αμνήμονες, συνωστίζονταν έξω από το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας.

Οι περισσότεροι, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, ήταν πρώην ερωτευμένοι που επιθυμούσαν απλώς να πάψουν να υποφέρουν. Λιγότεροι ήταν αυτοί που είχαν χάσει κάποιον δικό τους και ακόμα λιγότεροι όσοι είχαν εγκληματίσει.

Τους κοιτούσα με ηρεμία, με ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα που έκανε τα χείλη μου να συσπώνται. Είχα προβεί σε επέμβαση εδώ και μήνες. Από τότε διάγω σε κατάσταση ήπιας ευτυχίας και συγκρατημένου ενθουσιασμού. Θα με ρωτήσετε γιατί το έκανα; Ε, λοιπόν δεν γνωρίζω. Δε θυμάμαι, για την ακρίβεια! Αν και έχω βάσιμες υποψίες ότι επρόκειτο για μια συνηθισμένη υπόθεση ερωτικής απογοήτευσης...

Τώρα είμαι μια χαρά. Το μόνο μειονέκτημα της μεθόδου είναι ότι παραλύει και κάθε καλλιτεχνική λειτουργία μας. Αυτό είναι και το επίκεντρο της σφοδρής κριτικής που ασκούν κάποιοι συμπολίτες στη μέθοδο. Αν είσαι για παράδειγμα ποιητής, μετά την διαδικασία παύεις να αναμετριέσαι με τον στίχο. Μικρό το κακό, αν συνυπολογίσουμε τα τεράστια οφέλη στην ψυχική υγεία.

Χίμαιρα

Το είδαν όλοι μες στο καφενείο ότι τα ρούχα μου ήταν σχισμένα και σκονισμένα, οι λεκέδες από αίμα ήταν επίσης ορατοί, και τα σημάδια της δίψας και της κακουχίας χαραγμένα στο πρόσωπο μου. Αυτό που δεν είδαν ήταν το κουφάρι της Χίμαιρας που κουβαλούσα μαζί μου. Ναι είμαι κυνηγός Χίμαιρας και ιδού τα αποτελέσματα του κυνηγιού μου. Τι κρίμα που δεν μπορεί κανείς να τα δει.