Κούνια

Ο άνεμος μας γαργαλούσε τα πόδια καθώς αιωρούμασταν. Παιδιά πάνω σε κούνιες ή γέροι κρεμασμένοι σε αγχόνη.

Ήττα

Εκείνος ο ξιφομάχος επιζητούσε πάντοτε την ήττα. Γιατί ο Δάσκαλος του του είχε διδάξει τα βαθιά οφέλη ενός τέτοιου προσανατολισμού. Ωστόσο μέχρι τότε, μόνο οι αντίπαλοι του επωφελούντο από την μυστική φύση αυτής της διδαχής.

Ονειρεύτηκα το σπαθί μου. Το είχα παρατήσει - πάνε δυο χρόνια. Πολλές φορές βέβαια, μέσα σε αυτό το διάστημα,  αναπαρήγαγα με την φαντασία μου μάχες που έγιναν και μάχες που δεν έγιναν ποτέ, άλλες φορές σκεφτόμουν τις ατέλειωτες ώρες τις εξάσκησης και πολύ συχνά νοσταλγούσα τον δάσκαλο μου.
Θώρακα, περικνημίδες, ασπίδα τα έδωσα όλα. Τώρα πορεύομαι στην ζωή χωρίς προφύλαξη. Ασπίδα μου είναι η κίνηση και η ταχύτητα πια, μιας και χωρίς τον αμυντικό εξοπλισμό κινούμαι πολύ πιο γρήγορα.
Μόνο το κράνος μου κράτησα. Πάνω του έγραφε ένα ξένο όνομα. Άραγε ήταν το όνομα του εχθρού μου ή του προστάτη αγγέλου μου; 

Καθρέφτης

Το ήξερα ότι ο καθρέφτης σου ήταν ψεύτης. Πόσα ψέμματα μας είπε για την ηλικία μας ή για το βάθος των συναισθημάτων μας όταν κοιταζόμασταν στην επιφάνεια του. Πόσες φορές σε κάλυψε καθώς βαφόσουν μπροστά του...Αλλά δεν ήξερα ότι ο καθρέφτης σου είναι και κλέφτης. Έκλεψε πολλά πράγματα από την αληθινή ζωή και τα αιχμαλώτισε αντεστραμμένα στην εκείθεν διάστασή του. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: μας έκλεψε βιβλία, ρούχα, μουσικά όργανα - λίγο νοιαστήκαμε για όλα αυτά. Το πιο σημαντικό: μας έκλεψε χρόνια και τα κράτησε στις διάφανες σελίδες του, σαν υποσημειώσεις.
Πολύ συχνά ανοίγω τα συρτάρια αυτού του καθρέφτη και βγάζω από μέσα σκελετούς πράξεων. Και το άλλο που μου συνέβη χθες: την ώρα που σε φιλούσα νόμισα ότι φιλάω γυαλί...