Πολιορκία

Μετά από οχτώ χρόνια στενής πολιορκίας νιώθουμε τις δυνάμεις μας να μας εγκαταλείπουν. Το στράτευμα δεν διαθέτει άλλες ψυχικές αντοχές. Ο ανεφοδιασμός έχει καταστεί αδύνατος. Τρώμε αδέσποτα γατιά και σκυλιά. Σβήνουμε την δίψα μας σε λασπόνερα. Λοιμοί, πανούκλα και μολύνσεις μας αποδεκατίζουν. Πολλοί σύντροφοι μιλάνε μόνοι τους κατά τις λιγοστές ώρες της ανάπαυσης. Άλλοι έχουν ήδη λιποτακτήσει. Ενώ σχεδόν όλοι βρισκόμαστε υπό το κράτος μιας τρέλας που έχει γεμίσει το μυαλό μας ομίχλες: δεν ξέρουμε πια αν είμαστε οι πολιορκητές ή οι πολιορκημένοι.

Οι Συνομιλητές

Οι συνομιλητές δεν έδιναν σημασία στους γύρω. Απορροφημένοι στην κουβέντα τους δεν έβλεπαν καν ότι ο κόσμος άλλαζε. Συνέχισαν να μιλάνε για χρόνια, για πράγματα που άλλαζαν, ενώ η γλώσσα τους παρέμενε ίδια. Έτσι ενώ παλιά “έρωτας” σήμαινε κάτι θετικό, με την πάροδο των χρόνων και την μετατόπιση των εννοιών, πήρε πολύ αρνητική σημασία. Τώρα “έρωτας” σήμαινε θεομηνία και ο κόσμος έτρεχε να κρυφτεί στο άκουσμά του. Καθώς οι συνομιλητές προφέραν δυνατά αυτήν την λέξη, όπως και άλλες ανάλογες προκλήθηκε χάος στην πόλη.

Οι συνομιλητές γύρισαν και διαπίστωσαν ότι ο κόσμος είχε αλλάξει, ενώ η γλώσσα τους παρέμενε ίδια. Με αίσθημα ευθύνης και σε κατάσταση μεγάλης περισυλλογής διέκοψαν την άσκοπη συζήτηση και αρχίσανε να φωνάζουν ακατάληπτες λέξεις στην προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν την τάξη. Τώρα λέξεις όπως “φρίκη”, “βοήθεια” “απελπισία” κατευνάζανε τα πλήθη...

Τα δέντρα

Τα δέντρα που φυτέψαμε πριν είκοσι χρόνια, απαρτίζουν τώρα ένα όμορφο και σκιερό άλσος. Χαιρόμαστε να παραλληλίζουμε εκείνους τους ταπεινούς σπόρους με τους παλιούς μας κόπους στη μουσική και την λογοτεχνία. Κάποτε θα καεί αυτό το δάσος. Είτε από αμέλεια, είτε από πρόθεση θα γίνει παρανάλωμα του πυρός. Με στωικότητα και γαλήνη θα χαρούμε να παραλληλίσουμε το καμένο δάσος με παλιούς μας έρωτες.